مناسک تدفین و آیین‎های گورستانی در آثار داستانی صادق هدایت

نویسندگان

چکیده

کانون توجه این مقاله، ترکیب ویژه‎ای از مرگ‎اندیشی و فرهنگ‎شناسی در آثار داستانی صادق هدایت ا‎ست. بازپردازی شیوه‎های مختلف تدفین و سازه‎های گورستانی، به یاری دانش
باستان‌شناسی و مردم‌شناسی و برحسب فرهنگ، تمدن، سنن، آیین‎ها و مناسک مختلف، نشان‌دهندۀ درنگ شایستۀ او در این‎گونه باورهاست. هدایت در داستان پدران آدم، روایتگر مرگ یک انسان ـ میمون و در داستان‎های تاریک‎خانه، بوف‌کور، تخت ابونصر، آفرینگان و آخرین لبخند، به‌ترتیب، روایتگرِ مرگ انسان عهد سنگ، عهود فلزات و آهن و دوران‎های پس از آن، ازجمله زمانۀ پادشاهان کیانی و نیز دوران معاصر است. این روند حتی تا دوران نادیدۀ بشر هزاران سال بعد نیز ادامه می‎یابد. بر پایۀ این پژوهش شاید بتوان از نظمی تسلسل‌یافته در داستان‎های صادق‎ هدایت سخن گفت که رویکردی تاریخ‎مدار را دنبال می‎کند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Cemetric and Burial Rituals in Sādegh Hedāyat’s Fictions

نویسندگان [English]

  • Kavoos Hassanli
  • Siamak Naderi
چکیده [English]

This article focuses on mortalism and culturalogy in Sādegh Hedāyat’s fictions. The very depicting of the different ways of burial and the cemetric rites in his works - which are accomplished by benefiting from the knowledge of archeology, anthropology, and the different beliefs and cults - indicate that Hedāyat has hesitated on these beliefs. In Adam’s Ancestors, Hedāyat narrates the death of a human-monkey, and in Darkroom, Abunasr’s Throne, Afarinegan, and The Last Smile, he gives a narration of man’s death, respectively in Stone age, Iron age, and the later ages such as those of Kiāni Kings and contemporary period. This trend goes on even up to thousand years after our time which might imply a chronological order in Hedāyat’s fictions.

کلیدواژه‌ها [English]

  • archaism
  • burial
  • culturalogy
  • Sādegh Hedāyat
  • mortalism