خودمرگنامه: ویژگیها و کارکردها

نویسندگان

چکیده

خودمرگنامه شیوهای نامعمول از روایت است که در برابر یا در امتداد خودزندگینامه قرار میگیرد. خودمرگنامه، روایت یک راوی مُرده از مرگ و پس از مرگ خویش است که اغلب دربرگیرندۀ بخشهایی از زندگی وی نیز هست. این نوع روایت، ویژگیها و قابلیتهای معنایی منحصربهفردی دارد و از نوعی راوی متفاوت با قابلیتهایی ویژه و کارکرد همزمان درون‌داستانی و برونداستانی بهره میبرد. در این مقاله ابتدا به بررسی خودمرگنامه و معرفی ویژگیها و کارکردهای آن پرداخته شده‌ و سپس سه داستان کوتاه فارسی که به شیوۀ خودمرگنامه نوشته شدهاند، تحلیل و بررسی شده‌است. نتیجۀ این پژوهش نشان میدهد که علیرغم توانمندیهای معنایی این شیوة روایی، در داستانهای بررسی‌شده بهرۀ چندانی از کارکردهای خودمرگنامه و بهویژه راوی متفاوت آن گرفته نشده‌است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Autocideography: Features and Functions

نویسندگان [English]

  • Leila Rezaei
  • Abbas Jahed Jah
چکیده [English]

Autocideography or post-death self report is an unconventional way of narration which might proceed, either in parallel or in the direction of authobiography. This narration, as the one that reveals the after-death words of a narrator, benefits from the unique privilege of the simultaneous intradiegetic and extradiegictic narrating of the events. The present article, after introducing autocideography, its features and functions, makes use of this method to analyze three Persian short stories. The research concludes that, the three stories, are incapable of applying this method appropriately and thus can’t be classified as typical examples of autocideography.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Narrative
  • autocideography
  • dead narrator
  • short story