Nāser Khosrow and Post-Qasideh: A Study of Post-axiomatic indices in Nāser Khosrow’s Qasāyed

Author

Abstract

Qasideh is a traditional verse-form with a special pedagogical and eulogical capacity. Meanwhile due to its single subject matter and the way it is elaborated in a closed frame work, qasideh is strong enough to convey its meaning and effects. Nāser khosrow’s Qasāyed, in contrast to those of Khorāsāni Tradition, are interpretive and thus multifaceted in a way that they can take the name of “Post-Qasideh”. This new version of qasideh, in fact, through performing a deconstructive process deprives the poem of its essentials and principles. The present article is an attempt to show the elements of this deconstructive process which includes among all: going beyond double articulations, creating paradoxical meanings, dynamic character of form, desubjectivization, decontextualization, and discourse formation.

Keywords


الهیان، لیلا (1391)، «بررسی اهمیت بافت در پژوهش‌های ادبی» فصلنامۀ پژوهش‌های ادبی، شمارۀ 36 و 37، صص 49-35.
بارکر، کریس (1391)، مطالعات فرهنگی (نظریه و عملکرد)، مترجمان: مهدی فرجی و نفیسه حمیدی، تهران: پژوهشکدۀ مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
 برتنس، هانس (‏‫‏‏1387)، مبانی نظریۀ‌ ادبی، ترجمة محمدرضا ابوالقاسمی، تهران: ماهی.
پارسانسب، محمد (1388)، «از عقل ناصرخسرو تا عقل سنایی»، نشریۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه باهنر کرمان، دورۀ جدید، شمارۀ 26 (پیاپی 23)، صص 114-88.
چایلدز، پیتر (1392)، مدرنیسم، ترجمة رضا رضایی، تهران: ماهی.
حقیقی، شاهرخ (1387)، گذار از مدرنیته؟، نیچه، فوکو، لیوتار، دریدا، تهران: آگه.
خان‌جان، علیرضا و علی­نژاد، بتول (1389)، «گذری بر آراءِ ناصرخسرو در باب زبان» مجلۀ پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی، دورۀ جدید شمارۀ 2، (پیاپی 6)، دانشگاه اصفهان، صص 108-95.
دشتی، علی (1391)، تصویری از ناصرخسرو، به کوشش دکتر مهدی ماحوزی، تهران: زوار.
رودی، فائزه (۱۳۸۹)، روایت فلسفی روایت از باستان تا پست‌مدرن،‏ تهران: علم.
ریکور، پل (1383)، زمان و حکایت، کتاب اول: پیرنگ و حکایت تاریخی، ترجمة مهشید نونهالی، تهران: گام نو.
ساسانی، فرهاد (1389)، معناکاوی: به سوی نشانه‌شناسی اجتماعی، تهران: علم.
سلطانی، سیدعلی اصغر (1384)، قدرت، گفتمان و زبان، تهران: نی.
شعار، جعفر (1383)، گزیدۀ اشعار ناصرخسرو، تهران: قطره.
شمیسا، سیروس(1393)، انواع ادبی، تهران: میترا.
عابدی، مهدی (1388)، حقیقت و زبان: درآمدی بر نقد زبان گروی در فلسفۀ سیاسی، تهران: دانشگاه امام صادق (ع).
غلامرضایی، محمد و احمد خاتمی (1390) «از کلام‌محوری تا هرمنوتیک کلاسیک با تأملی بر آثار منثور ناصرخسرو» پژوهش‌نامۀ زبان و ادب فارسی (گوهر گویا)، سال پنجم، شمارۀ 4، پیاپی 20، صص 64-31.
فرهادپور، مراد (1380)، «تأملی چند در باب مفهوم فرم» کتاب ماه ادبیات و فلسفه، بهمن و اسفند، صص 35-24.
باروس، سوسا (۱۳۸8)، «پساساختگرایی»،  دان‍ش‌ن‍امة‌ ن‍ظریه‌ه‍ای‌ ادبی‌ م‍ع‍اص‍ر، ت‍رج‍مة‌‌ م‍ه‍ران‌ م‍ه‍اج‍ر و م‍ح‍م‍د ن‍ب‍وی‌، ت‍ه‍ران: آگه.
میلنر، آندرو و براویت، جف (1392)، درآمدی بر نظریۀ فرهنگی معاصر، ترجمة جمال محمدی، تهران: ققنوس.
ناصرخسرو، ابومعین حمیدالدین (1392)، دیوان، مصحح سید نصرالله تقوی با مقدمۀ فروزانفر، تهران: ثالث.