TY - JOUR ID - 486 TI - مهربانان، انتقال‌دهندگان سنت و فرهنگ ملی ایرانی به دورة اسلامی JO - ادب پژوهی JA - ADAB LA - fa SN - 1735-8027 AU - ظهیری, بیژن AU - عشقی, جعفر AD - Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 8 IS - 28 SP - 29 EP - 54 KW - گوسان KW - مهربان KW - آیین مهر KW - هیرودول KW - نمف KW - نوآیین KW - نوایین DO - N2 - مقالة حاضر به بررسی بیتی از هفت‌پیکر نظامی می‌پردازد و برای اثبات فرضیة مورد نظر، سیر تاریخی خنیاگری را از ایران و بین‌النهرین باستان، بررسی و ارتباط آن را با آیین مهر و دین زردشت، تحلیل و ارزیابی می‌کند. نگارندگان کوشیده‌اند نمودهایی از این رامشگران را در ادبیاتِ ایران پس از اسلام بررسی کنند و به اثبات برسانند که واژة «مهربان» در دوره‌ای از ایران باستان به نوازندگان و آوازخوان‌های آیینی اطلاق می‌شده و در برخی از آثار ادبیات فارسی نمود یافتهاست. همچنین ننشان داده‌ایم که مهربانان، خنیاگران مرتبط با آیین مهر بوده‌اند که پیش از گوسان‌ها ظهور کرده‌اند. اینان به همراه گوسان‌ها انتقال‌دهندة داستان‌ها، حماسه‌ها، سنت‌ها و فرهنگ ملی ایران از دوران باستان به دورة اسلامی به شمار می‌آیند. واژة «نوایین» نیز که به اشتباه در همة متون فارسی با صفت مرکّب «نوآیین» خلط شده، در اصل به‌عنوان واژه‌ای مستقل، صفت نسبی از «نوا» است و باید به «دارای نوا» معنی شود. UR - https://adab.guilan.ac.ir/article_486.html L1 - https://adab.guilan.ac.ir/article_486_cf47989825e07fe56a06caf12ec0d10f.pdf ER -