TY - JOUR ID - 341 TI - گونه‌شناسی بومی‌سرودهای ایران JO - ادب پژوهی JA - ADAB LA - fa SN - 1735-8027 AU - ذوالفقاری, حسن AU - احمدی, لیلا AD - Y1 - 2010 PY - 2010 VL - 3 IS - شماره 7 و 8 SP - 143 EP - 170 KW - ادبیات شفاهی KW - بومی‌سرود KW - فولکلور KW - درون‌مایه KW - وزن هجایی DO - N2 - بومی‌سرود به اشعاری گفته می‌شودکه شاعران محلّی با استفاده از فرهنگ، وازگان و درون‌مایه‌هایبومی منطقۀ خود آن را می‌سرایند. این ترانه‌ها در ادبیات شفاهی اهمیّت ویژه‌ای دارند؛ زیرا ما را با مفاهیم و اندیشه‌های متعالی آنان آشنا می سازند. بومی‌سرودها در حوزۀجغرافیای فرهنگی ایران بزرگ تنوع و گوناگونی فراوانی دارند. امیری، تبری، طالبا، نجما، کتولی، حقانی، سوت‌خوانی ، شرفشاهی، چهاردانه، کیلالی و لاکو؛واسونک، شربه، شروه، حاجیانی، فایزخوانی، شنبه‌ای، کله‌فریاد، دوبیتی، چهاربیتی، سرحدی، سرصوت، فریاد، نوا، فراقی، عاشقانه، شعردلبر، شعرجاهلی، حقیقی، سه‌خشتی، گورانی، بیت، نوول، فهلویات، هوره، حیران، لاوک و چهار لنگی، بایاتی، عاشیقی، آغی، باغلاما، قوشما، لایلالار، جیغالی، سالاما، الف‌لام، قایتارما، دیل ودؤئمز، لیکو، شیر، زهیرک، کردی و سیتک، تنها بخشی از بومی‌سرودها هستند که ضروری است تا پیش از نابودی ‌آنها شناخته و گونه‌شناسی شوند. در این مقاله پس از تبیین، پیشینه و تعریف بومی‌سرود، تاریخچه، ارزش‌ها و ویژگی‌های آن ارائه می‌شود، سپس بومی‌سرود‌های برجستۀمناطق مختلف ایران از نظر حوزۀ جغرافیایی، وجه تسمیه، قالب، زیبایی‌شناسی، محتوا و درون‌مایه بررسی و طبقه‌بندی می‌شوند. UR - https://adab.guilan.ac.ir/article_341.html L1 - https://adab.guilan.ac.ir/article_341_4a0fc4521ce7434d9be8466ed1a7f6e4.pdf ER -