%0 Journal Article %T ایهام‌های نویافته در شعر حافظ %J ادب پژوهی %I دانشگاه گیلان %Z 1735-8027 %A بهرام پور عمران, محمدرضا %D 2014 %\ 01/01/2014 %V 8 %N 28 %P 77-110 %! ایهام‌های نویافته در شعر حافظ %K ایهام %K حافظ %K شام %K تعلّل %K صومعه و سُمعه %K شفاخانه %K مقبل %R %X ایهام یکی از شگردهای بلاغی پرکاربرد در شعر فارسی‌است. این تمهید هنری که در شعر شاعران قرن پنجم نمونه‌هایی دارد، در شعر شاعران قرن ششم و هفتم گسترش چشم‌گیری می‌یابد، و در شعر شاعران قرن هفتم و هشتم، در کنار آرایه‌هایی چون تناسب و استخدام و... به یکی از اساسی‌ترین شیوه‌های بیان شعری تبدیل می‌شود. هرکه اندکی در شگردهای شعری حافظ باریک شده باشد، می‌داند که ایهام (درگونه‌های متنوّع آن) از مهم‌ترین تمهیدات بیانیِ شعر اوست. برخی از واژه‌هایی که در این مقاله به آنها پرداخته‌ایم (شام، شفاخانه)، کندوکاوهایی ا‌ست در اشارات پنهان حافظ به معانیِ ایهام‌آمیزِ واژگانِ عربیِ رایج در متونِ فارسی. برخی از واژه‌های بررسی‌شده (مُقبل، صومعه) نیز در زمرة ایهام‌های تبادر و دوگانه‌خوانی قرارمی‌گیرد. در بیتی نیز به رسمی از مراسم ازدواج در قرون گذشته (حضور غلامان خواجه در حجله) اشاره‌ شده که آگاهی از آن، زیباییِ دوچندانی به شعر حافظ می-بخشد. %U https://adab.guilan.ac.ir/article_488_ea2419af01601618b4fe97bb654c65a0.pdf