%0 Journal Article %T وجوه گفتمانی نگاهِ شاعرانِ نوگرا به شعر کلاسیک %J ادب پژوهی %I دانشگاه گیلان %Z 1735-8027 %A چراغی, رضا %D 2012 %\ 07/01/2012 %V 5 %N 18 %P 9-39 %! وجوه گفتمانی نگاهِ شاعرانِ نوگرا به شعر کلاسیک %K شعر کلاسیک %K شاعران نوگرا %K تحلیل گفتمان %K تبارشناسی %R %X شعر فارسی عموماً به دو حوزة تقابلی کلاسیک/ نو تقسیم می‌شود. این تقابل که با تأکید بر گسست تاریخی، بسیاری از امکانات شعر کلاسیک فارسی را به حاشیه می‌راند، به‌مثابه یک گفتمان قابل بررسی است؛ گفتمانی که زمینه‌های معرفتی و سیاسی‌- ‌اجتماعی آن در آراءِ بسیاری از روشنفکران ایرانی دیده می‌شود، اما در نوشته‌های مهم‌ترین شاعران نوگرا، به حوزة بوطیقایی شعر گره خورده‌است. این مقاله به تحلیل انتقادی وجوه گفتمانی نگاه نوگرایان به شعر کلاسیک، با تأکید بر آراءِ نیما یوشیج، احمد شاملو و مهدی اخوان ثالث می‌پردازد و نشان می‌دهد که نوگرایان برای هویت‌بخشی به شعر نو، با استفاده از استراتژی‌های زبانی خاص و در رویکردی تقابلی، با تکرار و بازتولیدِ احکامی قطعی و بدیهی، تقلیلِ وجوهِ مختلفِ شعر کلاسیک و نفیِ تنوعات آن، غیریت‌سازی و کتمانِ تاریخمندی، سوءِ تشخیصِ تفاوت‌ها و...، تلقی جمود و ایستایی در شعر کهن را طبیعی‌سازی کردند؛ چنان‌که بسیاری از آراء و پیش‌فرض‌های آنان به حوزه‌های دیگر، ازجمله نقد ادبی و پژوهش‌های دانشگاهی تسری یافته‌است. %U https://adab.guilan.ac.ir/article_412_30618f0a9a1df231c44a0cf1a6e63e17.pdf