قصه‌های عامیانه و انواع ادبی (با تکیه بر فیروزشاه ‌نامۀ بیغمی)

نویسندگان

چکیده

فیروزشاه‌نامه، قصه‌ای است با حال و هوای ایران باستان که از قرن نهم قمری باقی مانده‌است. بن‌مایۀ این قصه عشق است و این عشق حوادث حماسی داستان را ایجاد می‌کند. ویژگی‌های عیّاری و قصه‌های پریان نیز طرح قصه را گسترش می‌دهد. اغلب محققان سعی کرده‌اند این قصه‌ها را در چارچوب انواع ادبی ارسطویی ببینند و آنها را ذیل یکی از انواع ادبی قرار دهند. در این مقاله، قصۀ فیروزشاه نامه، نخست از دیدگاه انواع ادبی و سپس از منظر بوطیقای
داستان‌پردازی کهن فارسی نقد و بررسی می‌شود. با توجه به این دیدگاه‌ها، قصه‌های عامیانۀ ایرانی یک نوع مستقل ادبی است که از یک سنتِ کهنِ داستان‌پردازی مایه می‌گیرد. در این سنت ادبی، راوی، همواره وجه‌ها و مقوله‌های ادبی گوناگونی را در روایت به کار می‌برد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Folk tales and Literary Genres According to Beyghami’s Firooz Shāh Nāme

نویسندگان [English]

  • Omid Zakeri Kish
  • Mohsen Mohammadi Fesharaki
چکیده [English]

Firooz Shāh Nāme, written in the 9th century A.H., is essentially a book on love which narrates the epic events, and describes the features of brigands and fairy tales. Researchers have done their best to study these features according to the principles and literary genres proposed by Aristotle. This article reads this story from the perspective of Old Persian poetics of fiction and concludes that Old Persian folk tales constitute a different genre which originates from an ancient tradition of story-telling. The Narrator, in this genre, makes use of various literary aspects and categories.

کلیدواژه‌ها [English]

  • tale
  • theory of literary genres
  • Persian tradition of story
  • telling
  • Firooz Shāh Nāme