مشخصه‌های ادبی شعر ‌گفتار

نویسندگان

چکیده

با انقلاب مشروطه، شعر حضور بیشتری در میان عوام یافت و شاعران، شعارها و پیام‌‌های انقلابی را در قالب زبان سادۀ عامیانه برای آگاهی و تشویق مردم به کار گرفتند. نیما نیز از زبانی نزدیک به زبان گفتار در آثار خود بهره جست. پس از او شاگردانش، به‌ویژه فروغ فرخزاد شعر را به گفتار طبیعی نزدیک کردند؛ بنابراین آنچه را که در دو دهۀ اخیر به آن \"شعرگفتار\" می‌گویند، محصول شعرِ بعد از فروغ است. مدعیان این نوع شعر معتقدند با اتکا بر زبان روزمره و بهره‌گیری از وزن طبیعی کلام‌، آثاری می‌آفرینند که لحن‌گفتار بر آن حاکم است و چنان وا می‌نمایند که گویی برای مخاطب حاضر سخن می‌گویند. اما بعضی از آنها در هماهنگی با شیوۀ شاعران موج ‌‌نو و حجم، با زبان‌گفتار رفتاری نامتعارف کرده‌اند و به نوعی آشنایی‌زدایی افراطی در زبان دست زده‌اند. بدین سبب می‌توان شعرگفتار را به دو دستۀ معناگرا و معناگریز تقسیم کرد. نتیجۀ بررسی‌ها نشان می‌دهد که وجوه تمایز این نوع شعر از سایر جریان‌های شعری معاصر، هنوز در حدی نیست که بتوان آن را یک جریان مستقل شعری به شمار آورد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Literary Characteristics of ”Colloquial Poetry

نویسندگان [English]

  • Ghodratollāh Tāheri
  • Gholām Hossein Gholām Hossein Zādeh
  • Sānāz Rahim Beigi
چکیده [English]

Along with Iran’s Constitutional Revolution, poetry, more than ever, was used by the public and the poets conveyed their revolutionary messages by simple language of ordinary people in order to encourage them in their socio-political struggle. The same trend was followed by Nimā and his followers specially Farrokhzād who created a poetical diction very close to the everyday speech. In fact the so-called “colloquial poetry” has its roots in the late works of Farrokhzād. The believers in “colloquial poetry” claimed that its making use of ordinary language and natural music creates a kind of poetry that addresses the readers with a contemporary taste. But some poets of this group, following the poetic principles of the two trends “New Wave” and “Poetry of Dimensions” (Space mentalism) used the common language uncommonly. For this reason it is possible to categorize the “colloquial poetry” into “conceptual” and “non-conceptual”. Meanwhile the “colloquial poetry” is not that much distinct from the other contemporary trends to be considered as an independent poetic movement

کلیدواژه‌ها [English]

  • Literary Criticism
  • contemporary poetry
  • Persian poetry of 1990’s
  • colloquial poetry
  • Farrokhzād