بررسی معنی‌شناختی حسن تعبیرات مرتبط با مرگ در غزلیات حافظ

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران

2 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران

چکیده

مرگ واژه­ای ناخوشایند و نامطلوب است و در اغلب زبان­ها از گفتن صریح این واژه پرهیز، و برای اشاره به آن، از فرآیند حسن تعبیر استفاده می­کنند. حسن تعبیر عبارت است از کاربرد عبارت و کلمه­ای نیکو به جای واژه­ا­ی ناخوشایند. در این نوشتار،  چگونگی سخن گفتن از مرگ در غزلیات حافظ  براساس مقولة حسن تعبیر مورد بررسی قرار می­گیرد. شگردهای بسیاری در ایجاد حسن تعبیر دخیل­اند. مؤلفه­هایی که حافظ برای ایجاد حسن تعبیر به کار می­گیرد، عبارت‌اند از: وام‌واژه، واژگان کلی، عبارات اشاره­ای، رد خُلف، استلزام معنایی، ترادف، متناقض­نما، تلویح، لحن و قید حالت. این مؤلفه­ها  بیانگر غلبة شور زندگی بر مرگ در اندیشة حافظ است. قبح تعبیر هم که نقطة مقابل حسن تعبیر است، در سخن حافظ بسیار اندک است و عواملی چون شرایط نامساعد روحی، مقابله با دشمن، تذکر و هشدار و مبالغه در عشق در ایجاد آن نقش دارند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Semantic Analysis of Death-related Euphemism in Hāfiz’s Ghazals

نویسندگان [English]

  • Gholamreza Pirooz 1
  • Monireh Mehrabi Kali 2